Peruwiańskie Andy to nie tylko prześliczne krajobrazy! Jest tu co podziwiać i wierzcie mi, że wcale nie chodzi o widoki. To co wyróżnia góry w Peru to m.in. przebiegające przez nie setki kilometrów przepięknych inkaskich szlaków; liczne ruiny miast, idealnie wkomponowane w górskie przestrzenie; niezwykle kolorowi ludzie, czyniący każdy krajobraz tęczowym; jak też liczne stada pewnych wielbłądowatych gdzie indziej na taką skalę nie spotykanych.
Z czym przede wszystkim kojarzą się Wam góry? Moje pierwsze wyobrażenia, zanim bliżej poznałam Andy w Peru, wiązały się głównie z piękną przyrodą, pięknymi widokami, potęgą, nieograniczonością, przekraczaniem granic, wspaniałym uczuciem fizycznego zmęczenia, odpoczynkiem, świeżością, czy przeogromnym relaksem. Od kilku jednak lat góry kojarzą mi się z czymś jeszcze! Z czym dokładnie, dowiecie się z relacji o peruwiańskich Andach i ich niepowtarzalnych skarbach!
Peruwiańskie Andy – więcej niż górskie krajobrazy!
Zobaczcie, co jeszcze tu zajdziecie?
Sieć szlaków ciągnących się od oceanu, przez Andy, do dżungli
Ponad czterdziestotysięczna sieć dróg, ulokowana na terenie dawnego Imperium Inków, w którego skład wchodziły ziemie dzisiejszego Peru, Boliwii, Ekwadoru, jak też części Chile, Argentyny i Kolumbii, musi i robi wrażenie. Największa i najlepiej zachowana część tego potężnego systemu znajduje się właśnie w peruwiańskich Andach.
Tu bowiem zaczął się kształtować inkaski świat, w tym niezliczona ilość wyjątkowo malowniczych szlaków. Przechadzanie się pięknie wkomponowanymi w górskie krajobrazy drogami, a raczej dróżkami i rozkoszowanie się tutejszą przyrodą, to prawdziwa uczta dla każdego miłośnika gór.
Inkaski szlak wiodący do Machu Picchu
Wkomponowane w górskie krajobrazy ruiny miast
Jak upiększyć to co już jest przepiękne? Odpowiedź na to pytanie świetnie znali Inkowie. Myślę, że nie będzie przesadą stwierdzenie, że byli oni mistrzami w tej dziedzinie. To głównie dzięki nim dzisiejsze Andy w Peru mają tak niepowtarzalny charakter i klimat. Przyciągają bowiem nie tylko wyjątkowymi widokami, ale także niesamowitą architekturą.
Owy wyjątkowy charakter i klimat Andów stworzony został dzięki harmonijnemu i precyzyjnemu połączeniu przeogromnego ludzkiego wysiłku z naturą. Widać to w konstrukcjach twierdz, miasteczek, rozlokowanych na wzgórzach gór, w miejscach strategicznych i zarazem magicznych. Wszystko z idealną perfekcją. Każda budowla coś znaczy, coś przedstawia – czy to lamę¸czy kondora. Na kształt tych zwierząt skonstruowano między innymi słynne ruiny w Pisac, czy w Ollantaytambo. Nic w owych konstrukcjach nie jest przypadkowe.
Prawdziwy majstersztyk inkaskich budowniczych. Największym dziełem górującym na pograniczu Andów i dżungli wysokiej jest niewątpliwie Machu Picchu. Miasto wielu tajemnic, do dziś nie odkrytych. Prowadzą do niego liczne ścieżki – nie mniej spektakularne, które razem z owymi ruinami, dają odwiedzającym niezwykle wiele radości. Radości podwójnej – dzięki pięknym górskim krajobrazom oraz upiększającymi je dziełami rąk ludzkich.
Lamy w Machu Picchu
Przepiękne tarasy uprawne usprawniające życie górskich społeczności
Cały region Cusco, jak i wiele innych części Andów pokrywają przeróżnej wielkości tarasy uprawne. Ich ilość, jak i jakość powalają. Pięknie komponują się z górskimi widokami, zdecydowanie je urozmaicając. Mało tego, nie tylko wzbogacają krajobrazy, ale także ułatwiają życie lokalnym mieszkańcom. Gdyby górskie zbocza nie zostały przerobione na andeny (nazwa tarasów), w wielu miejscach w Andach trudno byłoby przeżyć ludności ciągle powiększających się miasteczek.
Trekking w dolinie Patacancha i widok na tarasy uprawne
Wielbłądowate na szlakach
Każdy górski krajobraz upiększają także zwierzęta. No i w tym zakresie peruwiańskie Andy mają się czym pochwalić.
Lamy i ich właścicielki na szlaku górskim zwanym Lares trek
To tu, głównie w południowej części kraju, znajdziecie najliczniejsze na świecie stada lam, alpak oraz wigoni.
Lamy towarzyszące nam podczas jednej z wypraw w okolicach Lares
Jakże one pięknie wpasowują się w przestrzenie górskie. Jak dla mnie wędrówki inkaskimi szlakami w zestawie ze stadami wielbłądowatych, to prawdziwy raj dla oka.
Zarozumiała alpaka na szlaku w dolinie Patacancha
Poza moimi ulubieńcami na peruwiańskich szlakach znajdziecie także dostojnego kondora. Nieco będzie trudniej go wypatrzyć, bo ten lubi spokój, jak też wielkie górskie ściany, z których może nabrać rozpędu. Niemniej jednak ciągle można go podziwiać m.in. w słynnym Kanionie Kolka. Zatem póki jeszcze tam jest, miłośnicy największych ptaków na świecie, spokojnie mogą planować wyprawy w tej części kraju.
Kolorowe stroje, kolorowi ludzie
Jest coś jeszcze, co andyjskie krajobrazy wyróżnia. Chodzi o ludzi. Oczywiście na wielu górskich ścieżkach znajdziemy wspaniałych, sympatycznych mieszkańców, niemniej jednak nie zawsze tak kolorowo ubranych, jak właśnie w Peru.
Na trasie z Lares do doliny Patacancha
Lokalne społeczności zamieszkujące Andy, w sposób niemożliwy do opisania, ubarwiaja górskie krainy. Kolorowe stroje, kapelusiki, to stały element podczas przemierzania tutejszych szlaków.
Lokalna społeczność na jednym z licznych szlaków w regionie Lares
Magiczne wioski i misteczka
Podczas trekkingów po peruwiańskich Andach magiczne są też lokalne wioseczki i miasteczka. Stanowią doskonałe dopełnienie każdego trekkingu.
W drode z Maras do kopalni soli w Salineras de Maras
A taką przysłowiową wisienką na torcie są rozlokowane w różnych miejscach unikalne, niezwykle interesujące atrakcje, jak na przykład kopalnia soli w Salineras de Maras.
Prowadzi do niej piękny górski szlak, który kończy się takimi oto krajobrazami.
W drodze do kopali soli w Salineras de Maras
Jak też laboratorium rolnicze w Moray, do którego dotrzeć można nie mniej malowniczą ścieżką 🙂
Takie są miedzy innymi peruwiańskie Andy!
Jak Wam się podobają? Czy nabrały w Waszych oczach innego, wyjątkowego wymiaru? Zachęcam gorąco do ich poznawania i odkrywania ich piękna. Warto! Jeżeli zaś macie ochotę na przeżycie przygody życia w Andach z nami, poznajcie propozycje naszych wycieczek w zakładce Oferty Wypraw.
2 Comments
Właściwie salinera oznacza miejsce wydobycia soli, a nie nazwę miejscowości. Ta salinera należy po prostu do Maras, chociaż jest położona około 1 godziny drogi marszu. Samo słowo salinera trudno przetłumaczyć na polski, gdyż soli się nie kopie, a odparowuje ze słonej wody, która tam wypływa (na zdjęciu widać malutkie zbiorniki wodne, które do tego służą), każdy z nich może mieć innego właściciela. Tłumacz DeepL przekłada salinera na warzelnia soli, ale to też nie jest do końca prawidłowe. Nie ma odpowiedniego słowa w naszym języku 🙁
Odkąd zobaczyłam Alpy, uważałam je za najpiękniejsze góry na świecie. Ale od pierwszego spotkania z Andami wiem, że Andy to mój numer jeden (nie wiem, czy jeśli wybiorę się dokądś jeszcze, nie zostaną zdetronizowane, ale póki co jestem zdania, że nic nie może się równać z Andami…)